De laatste weken vrijwilligerswerk

Nadat we veilig terug zijn gekomen van onze trekking (we hebben het gehaald hoor de 5106 meter!) hebben we een laatste bezoek gebracht aan Kaskikot. Omdat het Desain Festival was toen wij op trekking waren, was er nog niet veel gebeurd aan het dak. Wel waren er inmiddels wat deuren en ramen klaar! De timmerman had dus in ieder geval niet stil gezeten! De principal heeft ons beloofd dat het dak binnenkort klaar is, dus wij wachten met smart op de foto's :)

Samen met Janneke hebben we op vrijdag afscheid genomen op school. Er was een heuse ceremonie voor ons georganiseerd. Een heel leuke verrassing! Alle kinderen verzamelden zich op het gras en voor ons werden er banken neergezet. Daar mochten wij samen met wat 'hoge piefen' van de school plaats nemen. Een van de bestuurders werd zelfs geintroduceerd als 'special guest'  (zonder in te gaan op wat hem dan zo speciaal maakte) :) Boften wij even met dit hoge bezoek. Eerst waren er een aantal speeches van de directeur en de docenten. Tussen iedere speech door was er ruimte om ons te bedanken met een bloemenkrans of een tika, een rode streep op ons voorhoofd, als teken dat wij 'goede mensen'  zijn.

 Net toen we dachten dat het speech-gedeelte was afgelopen, waren wij aan de beurt. Merel had eerder al inwendig zitten grinniken om de begroetingen die er aan iedere speech vooraf gingen. Nu was het echter haar beurt om iedereen op gepaste wijze te begroeten (en vooral niemand te vergeten). Dus begon zij ook met: "Dear principal, dear vice-principal, dear special guest, dear social worker, dear volunteers, dear teachers and dear students..." Best een mond vol. Na het speech gedeelte was het tijd voor het volkslied en werd er een "token of love" uitgedeeld. We kregen een gouden Buddhabeeldje in een speciaal versierd vitrinekastje met daarop de naam van de school. ook kreeg ieder van ons een sjaal als bedankje. Daarna werd het tijd om echt afscheid te nemen van iedereen.

S' middags zouden we door gaan naar Sarangkot, op een uur lopen vanaf Kaskikot. Onderweg werden we uitgenodigd om op kraamvisite te komen bij 1 van de juffen. Zij was tijdens onze trekking bevallen en we hadden een cadeautje voor haar meegegeven aan de andere juffen. Niru bleek een super lief babytje te zijn en haar moeder was dan ook reuze trots. We kregen een kopje thee met verse buffelmelk aangeboden en hebben lekker met Niru kunnen knuffelen. Ze was trouwens heel klein, op het moment dat wij er waren was ze al 2 weken oud en nog steeds piepklein. Bij geboorte woog ze 2500 gram, na een voltijd zwangerschap. Gelukkig ging alles heel goed met haar! Na de thee gingen we nog even met de andere juf mee naar huis om ook haar kleintje van 6 maanden te bewonderen. Haar neefjes en nichtjes waren er ook en met name neefje Ayaan was erg dol op Robert! Hij wilde door niemand anders meer worden vastgehouden en was erg gefascineerd door zijn baard en de tika's op ons voorhoofd. 

De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan om de zonsopkomst in Sarangkot te bekijken. Vanaf hier heb je weer mooi uitzicht over de Annapurna range. Vanuit onze hotelkamer konden we de zon al zien opkomen boven Pokhara, ook dit was een heel mooi gezicht. En, misschien wat afgezaagd, de zonsopkomst boven de bergen was weer adembenemend! Daarna zijn we nog lekker twee uurtjes in bedgekropen en daarna hebben we heerlijk ontbeten op het dakterras. 

De volgende dag hebben we de bus naar Kathamandu genomen. Deze keer waren we ingesteld op een lange en hobbelige reis en het ging best prima. We zijn om 7.30 uur vertrokken uit Pokhara en waren rond 17 uur in onze nieuwe gastfamilie in Kathmandu. Helaas was Kabita's huis al vol met 5 vrijwilligers, maar het nieuwe gezin is ook prima. En ze hebben een super leuke pug-hond. Toch kan het eten niet tippen aan dat van Kabita (daar kunnen zelfs alle restaurants hier niet tegenop), dus waren we heel blij toen Kabita ons uitnodigde voor het eten op donderdag. Ze heeft ons super verwend met verschillende gerechten. Ook heel leuk om haar weer te zien! 

In Kathmandu hebben we weer vrijwilligerswerk gedaan op de Talent School. Robert heeft op dinsdag een vliegtuig-tekenworkshop georganiseerd. Daarbij heeft hij ook uitgelegd hoe een vliegtuig werkt en hoe alle onderdelen heten. Na de tekening hebben de kinderen en Robert gebrainstormed over ale beroepen die je terugvindt op een vliegveld en waarom ieder beroep belangrijk is. Ook hebben we besproken wat de kinderen later willen doen als ze groot zijn. Op vrijdag zijn we op excursie geweest naar het vliegtuigmuseum in Kathamandu. Dit was een groot succes en tevens een mooi afscheid voor ons! Daarnaast heeft Merel een aantal documenten met informatie voor nieuwe vrijwilligers opgezet en onze activiteiten geregistreerd, zodat iederen precies weet wat wij in Kaskikot en op de Talent School hebben gedaan. Nieuwe vrijwilligers kunnen dan op ons werk voortborduren.

Morgen is het alweer tijd om afscheid te nemen op de Talent School en op het kantoor van VSN.Komende dinsdag vliegen we door naar Maleisie. Wie het leuk vindt kan onze reis verder volgen via polarsteps (hier hebben we ook blogs over de trekking bijgehouden) . Nepal was in ieder geval een groot succes voor ons en we kijken heel tevreden terug op het werk dat we hebben kunnen doen voor VSN!